DAWNA CHOINKA
Iglasta, zielona, niewymuszona i strojna,
Taka gościnna i wesoła, a taka dostojna.
Pełna wzruszeń, miłej młodości i wiary.
Rośnie w ogrodzie, a druga weszła do fary.
W naszym mieszkaniu mamy drzewko z lasu
- ma ograniczoną wolność, bo jest w donicy,
Ale sięgnie do gwiazd, bo przed nią dużo czasu.
Wyrośnie na elegancką jodłową damę okolicy.
Tymczasem jest właściwa pora, by uczuć czar
Zwielokrotnić, promienieć optymizmem z ócz
I zawieszać na gałązkach barwne cacka i dar
Nieba niejeden - jabłuszka, orzechy, oprócz
Ostów i pokrzyw, cukierki w złotkach, bombki
Z wydmuszek, pełne słońca, domki i gwiazdki
Ze srebra, złote żołędzio-szyszki, anielskie trąbki,
A jeszcze słomiany łańcuch i świeczek namiastki
W dawnych oprawkach, na czubie srebrna gwiazda.
A każde cacko ma swoje miejsce na wybranej gałązce,
Pyszni się światłem świec. Może się zdarzy jazda
Saniami po śniegu, a może motyl usiądzie na wstążce.
A przy choince żłóbek z Dzieciątkiem, Matka Jezusa
I św. Józef, pasterze i zwierzęta oddają pokłon
Nowonarodzonemu. Nucimy kolędy, raduje się dusza
- w Wigilię aniołowie fanfarami otwierają nieboskłon.
grudzień 2021
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz