Słowiańska choinka

Słowiańska choinka

Listopad otarł ostatnią łzę melancholii,

Nadszedł czas oczekiwania

Na ponowne przyjście Zbawiciela, z woli

Pana i na roraty ku czci Marii Panny.

Ostatnie takie, niewielkie chaty sprzed lat

Kryte strzechą, stanęły w naszym skansenie,

Przed Bożym Narodzeniem tamten świat -

gliniana polepa, na stołach białe obrusy.

Pod sufitem nad stołem podłaźniczka –

czub jodły, nie, świerka, może sosny,

Widzę jemiołę, to nie łasiczka,

Przypięta od belki w dół. Osioł radosny.

Opada zielony strój, cierpi za czyje grzechy

Jałowiec powieszony za czub?

Wśród igliwia rajskie jabłuszka i orzechy,

Pierniki i łańcuchy z główek lnu.

Z kolorowego papieru wycinanki,

W różne wzory opłatki,

Ptaszki, słodycze z własnej zachcianki,

Anielskie włosy i aniołki.

Święty Mikołaj, gwiazdki z cynfolii,

Gwiazda Betlejemska, szyszki,

Roziskrzone oczy dzieci, aż głowa boli.

Białe od mrozu szyby okien.

W narożniku izby postawiony snop owsa,

Przy stole rodzina pełna nadziei,

Modlitwa od trosk zdrowsza,

Wzruszenie i opłatkowy splot życzeń.

Pastorałki i kolędy – radości mistrzynie,

Powitanie Nowonarodzonego

Jezusa o północy, rozświetlone świątynie,

Życie w nowych blaskach.         

                                                                   2012