Matematycy buszują w tych rejonach mózgu,
gdzie mogą przytulić się do zera. Ich liczby
dziesiętne mienią się ułamkami, na które
wchodzi się po drabinie. Nierówności
dopasowują do nierówności i budzą nietoperze.
Maestro jest w symbiozie z instrumentem,
walczy i rozbudowuje paletę
dźwięków ułamkowych i mnogość brzmień,
niebo odcieni. Też matematyka… Lubi szesnastki.
Jednak przerywa koncert, gdy na batucie
siada kanarek wiosny.
Wczesnym ranek XXI wieku,
Mam tyle lat, że wciąż niczego nie dzielimy
przez zero, ale ci oni, kto wie, ja nie wiem,
czy wiem, że oczywiście x : 0 = ∞,
tak to brzmi, aż w pamięci odpadają tynki.
W tej sytuacji stosuję skrótkę:
wyjmuję przyrząd do pisania
i pieczętuję recepty.
Czas się pocieszyć i dodać
do równania młodości, zobaczyć
pandy, wielbłąda i plujące lamy,
zejść z pochyłości nad rzeczkę,
podpłynąć do scałkowanej rzeczywistości,
wydostać się z nadmiaru niedostatku.
Ale wzrost nierówności wywołuje tylko
błyskawice i nie budzi sumień chciwych.
